De dag na de verhuizing keek ik naar de spullen in mijn nieuwe kamer. Niets paste. De deur sloeg tegen de rand van het bed, de klerenkast stond half voor het raam en de gordijnen waren te lang.
Toen ik mijn blokfluit uit een verhuisdoos pakte, klonk er muziek vanuit de woonkamer. Een scherzo van Chopin, met virtuoze loopjes en ingewikkelde akkoorden. Ik liep naar beneden en wurmde me langs de verhuisdozen in de gang. De pianoloopjes wervelden door de kamer en tipten even aan de vertrouwdheid van ons oude huis, vluchtig, in snelle passages, als een zucht langs mijn wang.